Me gjekk inn i helga med nyheiter om ny beredskapsplan, alvor, grunning på kva me har og om me er klare om noko skulle skje. Det er uvante tankar. Verda kjennest meir utrygg enn på lenge.

Så vart alvoret byta ut med dagar med drøs, augekontakt, klemmar og latter med naboar, familie, vener og kjende. Over bålpanna, i skisporet, på aketur, over ein kaffikopp, over eit vinglas.

Den siste kvelden av helga er nok ein nydeleg vinterkveld. Månen skin frå himmelen. I nabolaget flaumer lyset frå hus og fjøs, det ryk frå pipene. Juletreet med stjerne i toppen lyser ut gjennom vindaugene på Rygg bedehus. Skispora slynger seg over bøane. Verda kjennest brått tryggare enn på lenge. Den viktigaste beredskapen er at me har kvarandre.

Brått hadde beina bært meg 11 kilometer på kryss og tvers under joggeturen i nabolaget. Det var enkelt når beina brått var så lette.